Польский язык B2

 

Ten tekst mówi o tym, że:

 

Z tego tekstu dowiadujemy się:

 

Z tego tekstu dowiadujemy się, że:

 

Ten tekst:

 

Autor tej wypowiedzi:

 

Nad współczesnymi grami pracują ekipy porównywalne do zespołów filmowych i dysponujące podobnymi budżetami. Specjaliści pracują nawet dwa lata, zanim ostateczny efekt ich trudu wyląduje na półce. Postęp techniczny sprawił, że postacie z gier nie są już tak tępe, jak to kiedyś bywało, kiedy na przykład strażnicy potrafili tylko chodzić z jednego miejsca w drugie. Dziś potrafią o wiele więcej – stopień rozwoju tzw. sztucznej inteligencji przeciwnika świadczy o jakości gry. Ale nie techniczna perfekcja stanowi o specyfice gier komputerowych, lecz interakcja pomiędzy graczem a fikcją na ekranie. Czytelnik książki czy widz filmu są jedynie odbiorcami fabuły, nie mają wpływu na to, co się dzieje i jak się skończy. Tymczasem gracz jest zarówno uczestnikiem, jak i sprawcą wydarzeń. W grze Myst samemu trzeba rozwikłać tajemnicę świata opuszczonego przez jego mieszkańców. W pewnym sensie gry komputerowe zmieniły w ogóle sposób myślenia o fabule. Jej rozwój zależy od umiejętności gracza, a przejść do następnego etapu można tylko po ukończeniu poprzedniego. To tak, jakby tomik poezji wyczuwał, czy zrozumieliśmy wiersz i uzależniał od tego możliwość przewrócenia strony i przeczytania następnego. Jak kiedyś literatura, tak dziś kino i telewizja osiągają kres możliwości w dziedzinie wprowadzania odbiorcy w świat fikcji. Jedyną sferą kultury, która rozwija się w sposób niepohamowany i nieprzewidywalny, są gry. Oczywiście można się zżymać, że w wirtualnej kulturze brak dzieł wybitnych, jak Piknik pod wiszącą skałą czy Czarodziejska góra. Ale to kwestia czasu. Już teraz wielkie triumfy święcą gry, gdzie nie można ani zabić, ani samemu zginąć, a celem jest poznanie tajemnic fikcyjnego świata. Czyż to nie kuszące? Najlepszym przykładem takiej gry jest Myst i jej kontynuacje. Gra wprowadza nas w świat, którego mieszkańcy posiedli Sztukę Pisania. Zapisywali swoje wizje światów, a po ukończeniu światy te stawały się rzeczywistością, którą można fizycznie odwiedzić – wystarczy dotknąć księgi łączącej. Bohater, któremu możemy nadać nie tylko imię, ale też wybrać strój, sylwetkę i rysy twarzy, musi odpowiedzieć na zawiłe pytania, podróżując pomiędzy opuszczonymi światami.